Konferencja poświęcona integracji społecznej, zdiagnozowaniu potrzeb dzieci niepełnosprawnych w zakresie edukacji przedszkolnej i szkolnej odbyła się w piątek 13 marca w sokólskiej Kawiarni „Lira”. Na spotkanie zaprosiła Burmistrz Sokółki Ewa Kulikowska.
Za hasło konferencji przyjęto słowa wybitnego pedagoga specjalnego Marii Grzegorzewskiej – „Każdy ma prawo do szczęścia i swego miejsca w społeczeństwie”.
Spotkanie otworzył Zastępca Burmistrza Sokółki Adam Kowalczuk. Następnie głos zabrała Burmistrz Ewa Kulikowska.
– Mam nadzieję , ze dzisiejsze spotkanie uzmysłowi rodzicom dzieci niepełnosprawnych, że nie są pozostawieni sami sobie ze swoimi problemami. Jako samorząd, chcemy wam pomagać i wspierać, a nie tworzyć bariery. Rozmawiajmy i podejmujmy konstruktywne działania – powiedziała Burmistrz Sokółki Ewa Kulikowska.
Na spotkaniu przypomniano rolę samorządu gminnego w integracji społecznej, zdiagnozowaniu i zaspokajaniu potrzeb dzieci niepełnosprawnych, ich rodziców i opiekunów prawnych w obszarze edukacji przedszkolnej i szkolnej.
Uczestnikami konferencji byli: rodzice, prawni opiekunowie dzieci niepełnosprawnych mieszkających w gminie Sokółka, dyrektorzy przedszkoli, szkół z gminy Sokółka, pedagodzy, grupa psychologów, logopedów, terapeutów.
W gronie prelegentów znalazł się m.in. Leszek Twarowski – Dyrektor Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej AXON w Białymstoku, a także Magdalena Gutowska – Dyrektor Metodyczny Niepublicznego Przedszkola „Tygrysek” w Białymstoku. Poruszono zagadnienie pracy z dziećmi autystycznymi.
Obecnie w Gminie Sokółka na mocy ustawy o systemie oświaty z 1991 roku oraz licznych, stale aktualizowanych, rozporządzeń dzieci z różnego rodzaju niepełnosprawnościami uczęszczają razem z pełnosprawnymi rówieśnikami do jednej szkoły, klasy i przedszkola. Idea integracji pojawiła się w polskiej oświacie na początku lat dziewięćdziesiątych. O integracji mówi się, myśląc o: łączeniu w jednej grupie lub klasie dzieci o różnych możliwościach intelektualnych i rozwojowych, łączeniu treści programowych i metod nauczania. Funkcjonowanie przedszkola integracyjnego, to działanie nie tylko na rzecz mniejszości, jaką są niepełnosprawni, ale też na rzecz zdrowych dzieci. Najkorzystniej jest wykształcić właściwą postawę w procesie wychowawczym wtedy, gdy tylko zaczynają się kształtować postawy – akceptujące lub odrzucające. Dzieci niepełnosprawne, przebywając w przedszkolu ze wszystkimi dziećmi, mają podwójną szansę – przekonać rówieśników o swoich różnych zaletach, a więc dowieść, że mogą być również cennymi partnerami w zabawie, przyjaźni, jak pozostałe dzieci, a także przekonać siebie samych o tym, że mogą na równych prawach funkcjonować w środowisku rówieśniczym. Dzieci pełnosprawne w obcowaniu z niepełnosprawnymi rówieśnikami uczą się: większej tolerancji wobec innych, akceptowania niepełnosprawności, odpowiedzialności i życzliwości wobec innych, większej otwartości na innych, mają większą świadomość tego, że nie wszyscy są jednakowi, co nie znaczy, że są przez to gorsi, dostrzegają, coraz lepiej rozumieją ograniczenia samodzielności swoich kolegów i troszczą się o nie, uczą się większej wytrwałości i cierpliwości w pokonywaniu własnych trudności. Dzieci niepełnosprawne obserwując na co dzień pełnosprawnych rówieśników: zapominają o swoich ułomnościach, nabierają większej pewności siebie, odnajdują swoje miejsce w środowisku, co w przyszłości umożliwi im odważniej patrzeć na świat, starają się im dorównać, mobilizując się do większego wysiłku, a jednocześnie lepiej się rozwijają fizycznie i psychiczne.
Zalety grupy integracyjnej:
– Mała liczebność (dzieci niepełnosprawne są kwalifikowane na podstawie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego wydawanego przez publiczną poradnię psychologiczno – pedagogiczną), kolejna zaleta grupy integracyjnej to praca dwóch nauczycieli jednocześnie: nauczyciela prowadzącego i nauczyciela wspomagającego, który jest pedagogiem specjalnym.
– Dla dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych program jest modyfikowany, czyli dostosowany do dynamiki rozwoju, możliwości dzieci i ich indywidualnego tempa pracy.
– Podczas zajęć występuje indywidualizacja w procesie uczenia się. Zadania dla dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych są inne, o różnym stopniu trudności, doskonalące słabiej opanowane umiejętności i wiadomości, przeznacza się na ich wykonanie więcej czasu. Najczęściej jednak organizowane są takie sytuacje dydaktyczne i wychowawcze, w których uczniowie zdrowi i niepełnosprawni podejmują wspólne, różnorodne działania, są partnerami, razem pokonują trudności i osiągają sukcesy. Sytuacje te sprzyjają nie tylko uspołecznieniu, ale podnoszą poczucie własnej wartości i budzą wiarę w swoje możliwości.
Wychowanie i kształcenie integracyjne przynosi więc korzyści każdemu dziecku w przedszkolu, czy szkole oraz całej społeczności przedszkolnej lub szkolnej, a w przyszłości pozwoli stworzyć bardziej wyrozumiale, tolerancyjne i pozytywnie nastawione społeczeństwo.
(UM) Fot.: D. Biziuk
